അവള്‍

യാത്രകള്‍ പലപ്പോഴും വിസ്മയമാകുന്നത് ആകസ്മികമായി ഉണ്ടാകുന്ന ചില സംഭങ്ങളാലാണു, എത്തിച്ചേര്‍ന്ന സ്ഥലത്തേക്കാള്‍, അവിടെ കാത്തിരിക്കുന്ന അത്ഭുതത്തേക്കാള്‍ ചിലപ്പോള്‍ യാത്രകള്‍ ഓര്‍മ്മിക്കപ്പെടുന്നതാവുന്നത് ഇത്തരം ചില ആകസ്മികതകളാലായിരിക്കും

അത്തരമൊരു യാത്രയിലാണു സേതു അവളെ കണ്ടത്, ഒറ്റനോട്ടത്തില്‍ യാതൊരു പ്രത്യേകതകളുമില്ലാത്ത വെറും സാധാരണ രീതിയിലുള്ള വേഷവിധാനങ്ങളണിഞ്ഞായിരുന്നു അവളാ സീറ്റിലിരുന്നത്, ബാഗൊക്കെ ഒതുക്കി വെച്ച് സേതു സീറ്റിലിരിക്കുമ്പോഴേക്കും ട്രെയിന്‍ നീങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു, പതിവു പോലെ തന്നെ യാത്രയില്‍ വായിക്കാനെടുത്ത പുസ്തകം  വായിച്ചു മടക്കിയ താളില്‍ നിന്നും തുടരവെ സേതു അറിയാതെ തന്നെ എന്തോ ഒരസ്വസ്ഥത അയാളെ കീഴ്പ്പെടുത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അന്നുവരേയും ചെയ്യാതിരുന്നതു പോലേ വായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന പുസ്തകത്തിനു മുകളിലൂടേ അയാളവളെ ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി, പാറിപ്പറക്കുന്ന ചെമ്പന്‍ മുടിയും വടിവൊത്ത പുരികങ്ങളും നിണ്ടുയര്‍ന്ന നാസികയും ചുവന്ന ചുണ്ടുകളും ഇരുണ്ട ആരെയോ ഭയക്കുന്ന പിടയുന്ന മിഴികളുമൊക്കെയായി മുന്നിലിരിക്കുന്ന പെണ്‍കുട്ടി, നോക്കിയിരിക്കേ അവളാരെയൊ ഭയപ്പെടുന്നു എന്ന് സേതുവിനു തോന്നാന്‍ തുടങ്ങി.

വീണ്ടും അയാള്‍ പുസ്തകത്തിലേക്ക് തന്നെ മടങ്ങി, പിന്നെയെപ്പോഴോ പുസ്തകത്തില്‍ ലയിച്ച് മയങ്ങാനും, എന്തോ ഒരൊച്ചപ്പാടു കേട്ടാണയാള്‍ മയക്കമുണര്‍ന്നത്, മുന്നില്‍ ഭയന്നും, അതിലേറേ സങ്കടത്തിലും കൂനിക്കൂടി ഇരിക്കുന്ന പെണ്‍കുട്ടി, അവളുടെ മുന്നില്‍ നിന്ന് ഒച്ചയിടുന്ന, ടിക്കറ്റെടുക്കാതെ യാത്ര ചെയ്താലുണ്ടാകുന്ന ശിക്ഷയേപ്പറ്റി അവളോട് ആക്രോശിക്കുന്ന ടിടിയാറും, കാഴ്ച കണ്ട് രസിക്കുന്ന മറ്റു യാത്രക്കാരും, ശബ്ദമില്ലാതെ കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന, അവളിലായിരുന്നു സേതുവിന്റെ ശ്രദ്ധ മുഴുവന്‍, നിസഹായതയും ദയനീയതയും കലര്‍ന്ന അവളുടേ ഇരിപ്പ് സേതുവിനു പഴയകാല ഓര്‍മ്മകളിലേക്കുള്ള യാത്ര പോലെ തോന്നി. ടിടിയാറിനെ വിളിച്ച് അവള്‍ക്കുള്ള ടിക്കറ്റിന്റെ പിഴയടക്കമുള്ള ചാര്‍ജ്ജ് നല്‍കി വീണ്ടും പുസ്തകത്തിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തുമ്പോള്‍ അയാള്‍ കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നത് വായിക്കുന്ന നൊവലിലെ കഥാപാത്രങ്ങളെ ആയിരുന്നില്ല, തന്റെ തന്നെ ജീവിതത്തിലെ വിവിധ സാഹചര്യങ്ങളായിരുന്നു. യാത്ര തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു, സേതു മയക്കത്തിലേക്കും

ഇറങ്ങേണ്ട സ്റ്റേഷനിലെത്തി അല്പനേരം കഴിഞ്ഞാണ് സേതു മയക്കം വിട്ടത്, ധൃതിയില്‍ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ സേതു വെറുതെ ചുറ്റും നോക്കി, അവള്‍ അവിടേ എവിടേയെങ്കിലും ഉണ്ടോ എന്ന്, നിരാശയായിരുന്നു ഫലം, വെളിയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ പക്ഷേ അയാള്‍ കണ്ടു, അയാളേ പ്രതീക്ഷിച്ചെന്ന പോലെ നില്‍ക്കുന്ന അവളെ, ഒരു ചെറിയ ചിരി സമ്മാനിച്ച് നടക്കാന്‍ തുടങ്ങിയ അയാള്‍ക്ക് പെട്ടന്ന് തന്നെ മനസിലായി അവളും തന്റെ കൂടെ വരികയാണെന്ന്, എവിടേക്കാണ്, സൌമ്യമായി അയാള്‍ ചോദിച്ചു, നിങ്ങള്‍ എവിടേക്കോ അവിടേക്ക്, ചിരിച്ചുകൊണ്ടയാള്‍ പറഞ്ഞു, പെണ്ണേ ചില ഓര്‍മ്മകളാണെന്നെക്കൊണ്ട് നിന്നെ സഹായിപ്പിച്ചത്, ഇതില്‍ കൂടുതലൊന്നും എനിക്കാവില്ല. അയാളുടെ മുന്നിലേക്ക് കയറി നിന്നവള്‍ പറഞ്ഞു, ഉറങ്ങാതെ, ഭയന്ന് വിറച്ച് നേരം വെളുപ്പിക്കുന്ന രാത്രികളില്‍ മുറിക്കു മുന്നില്‍ വാതിലില്‍ തട്ടി കേട്ടാലറയ്ക്കുന്ന പദങ്ങളുമായി വിലയിടുന്നവര്‍ ഇടുന്ന ഏറ്റവും കൂടിയ വിലയുടെ എത്രയൊ ഇരട്ടിയാണു നിങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ എന്നെ രക്ഷിക്കാന്‍ മുടക്കിയത്, അതെനിക്ക് തിരിച്ചു തരാന്‍ ഒരു വഴിയേ ഉള്ളു മുന്നില്‍, മറ്റൊന്നുമെനിക്കറിയില്ല.

യാത്രകള്‍ അവസാനിക്കുന്നില്ല, ആകസ്മികതകളും

ഉണ്ണി പിണക്കത്തിലാണ്

കുളക്കടവില്‍ പടികളില്‍ വെള്ളത്തിലേക്കുറ്റു നോക്കി ഇരിക്കുകയാണു ഉണ്ണി, നിറഞ്ഞ മിഴികളില്‍ നിന്നും തോരാതെ കണ്ണുനീര്‍ ഒഴുക്കിക്കൊണ്ട്, പാദങ്ങളില്‍ ഇക്കിളിയിടുന്ന മീന്‍ കുഞ്ഞുങ്ങളെ അവന്‍ അറിയുന്നു പോലുമില്ല, അല്ലെന്കില്‍ മീനുകളെ ചവിട്ടി തെറിപ്പിച്ചും ഇടക്ക് അരിയിട്ടു കൊടുത്തും കളിപ്പിക്കുന്ന അവന്റെ പ്രിയ ചങ്ങാതിമാരാണവര്‍, ഉണ്ണി അവരെ കാണുന്നില്ല, ഇളകുന്ന വെള്ളവും, മൊട്ടിട്ട താമരകളും അവന്‍ കാണുന്നില്ല, അവന്റെ ഉള്ളില്‍ നിറയെ സങ്കടമാണ്, അവനോട് മിണ്ടാത്ത അവന്റെ ചേച്ചിയോടുള്ള ദേഷ്യവും സങ്കടവും

രാവിലെ കൂടെ ഉണ്ണീടെ കൂടെ കളിച്ച് നടന്നതാണ്, മൂവാണ്ടന്‍ മാങ്ങാ കാറ്റടിച്ച് വീണപ്പോള്‍ ഓടിയെടുക്കാന്‍ മത്സരിക്കാനും, ഒരു മാങ്ങാ പറിച്ച് തരുവോ എന്ന് അണ്ണാറക്കണ്ണനോട് കൊഞ്ചാനും ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന ചേച്ചി, വഴക്കുണ്ടാക്കുമ്പോള്‍ പിച്ചുമെങ്കിലും ഉണ്ണി കരഞ്ഞാല്‍ ഓടി വന്ന് കൊഞ്ചിക്കുന്ന ചേച്ചിയാണിപ്പോള്‍ ഉണിയോട് മിണ്ടാതെ പിണങ്ങിക്കിടക്കുന്നത്, നോക്കിക്കോ ഇനി കൂടാന്‍ വരുമ്പോള്‍ മിണ്ടില്ല, ഉണ്ണിക്ക് പീണക്കമാ, മുഖം വീര്‍പ്പിച്ചിരിക്കും, മനസിലോര്‍ത്ത് ഉണ്ണി ഒരു കോലു മുറിച്ച് കുളത്തിലേക്കെറിഞ്ഞു.

കൊത്തങ്കല്ല് കളിച്ചപ്പോ ചേച്ചി കള്ളത്തരം കാണിച്ചിട്ടല്ലേ ഉണ്ണി ചേച്ചിയോട് വഴക്കുണ്ടാക്കിയെ, ചേച്ചീടെ കയ്യീന്ന് കല്ല് താഴെ പോയത് ഉണ്ണി കണ്ടതാണല്ലോ, കള്ളി ചേച്ചി എന്നിട്ട് പെട്ടെന്നെടുത്തു വെച്ചു, ഉണ്ണി വഴക്കുണ്ടാക്കിയപ്പോ ഉണ്ണിയെ നുണയനെന്നും വിളിച്ചു, അതോണ്ടല്ലേ ചേച്ചിയോട് കൂട്ടില്ലെന്നും പറഞ്ഞ് ഉണ്ണി മാഞ്ചുവട്ടില്‍ പോയി തനിച്ചിരുന്നെ, എന്നിട്ട്  രാജന്‍ മാമന്‍ വന്ന് എടുത്തോണ്ട് പോയപ്പോ ഉണ്ണീനെ തനിച്ചാക്കി പോയില്ലേ, ഉണ്ണി വരണ്ടാന്ന് രാജന്‍ മാമ പറയുകേം ചെയ്തു,  ഉണ്ണിയോട് മിണ്ടണ്ടന്ന് രാജന്‍  മാമ പറഞ്ഞു കാണും ചേച്ചിയോട്, അതോണ്ടാവും എത്ര വിളിച്ചിട്ടും മിണ്ടാതെ ചേച്ചി കിടക്കുന്നത്, ഉണ്ണിയോട് മിണ്ടാന്‍ അമ്മേം അച്ഛനുമൊക്കെ കരഞ്ഞ് പറഞ്ഞിട്ടും  നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ചേച്ചി മിണ്ടാതെ കണ്ണുമടച്ച് കിടന്നില്ലേ, നോക്കിക്കോ ഇനി ഉണ്ണീം മിണ്ടില്ല